''वास्तुशास्त्र अनुसार पर्समा यी चीजहरु राख्दा, कहिलै हुदैन पैसाको कमी''

वास्तुशास्त्र अनुसार पर्समा यी चीजहरु राख्दा, कहिलै हुदैन पैसाको कमी

एजेन्सी । वास्तुशास्त्र अनुसार केही यस्ता चिज छन्, जुन तपाईले सधै पर्समा राख्नुभयो भने पैसाको कमी हटेर जान्छ। पैसा हातमा नटिक्ने धेरैको समस्या हुन्छ। यस्ता केही चिज छन्, जुन चिस पर्समा राख्दा पैसाको समस्या हटेर जान्छ।

लक्ष्मी माताको फोटो : वास्तुशास्त्र अनुसार पर्समा धनकी देवी लक्ष्मीको फोटो राख्दा पर्स कहिलै खाली हुदैन्।

चामलको पोका : बास्तुशास्त्र अनुसार चामल शुक्र ग्रहसँग रिलेटेड अन्न हो। त्यसैले भगवान् लक्ष्मीलाई चढाएको सानो एक पोका चामल सधै आफ्नो पर्समा राख्नुहोस् तपाईको धन सञ्चित हुनेछ।

श्रीयन्त्र : बास्तशास्त्रमा श्रीयन्त्रलाई लक्ष्मीको स्वरुप मानिन्छ। त्यसैले सधै आफ्नो पर्समा सानो आकारको श्रीयन्त्र राख्ने गर्नुहोस्।

गुरुको फोटो : पर्समा सधै आफ्नो गुरुको फोटो राख्न सक्नुहुनेछ। यसले जीवनमा सकारात्कम प्रभाव पर्दछ र काममा सफलता मिल्दछ।

लक्ष्मीसँग सम्बन्धीत दोस्रो बस्तु : तपाईले आफ्नो पर्समा भगवान् लक्ष्मी मातासँग सम्बन्धीत दोस्रो बस्तु राख्न सक्नुहुनेछ। त्यसले तपाईको धन हानी हुनबाट बचाउछ।

यी बाहेक तपाईले आफ्नो पर्समा समुद्री कौडा, कमल गट्टा, चाँदीका सिक्का पनि राख्न सक्नुहुन्छ। यी बस्तु राख्दा तपाईको जीवनमा सकारात्मक पैदा हुन्छ र धन सम्बन्धी विषयमा सुधार आउने गर्दछ।

''यौन सम्पर्क गर्दा पहिला पहिला जस्तो मजा आउदैन के गर्ने होला ? || younka kura || The secret of life''

''झापामा प्रहरी र यौनकर्मीको यस्तो सेटिङ । १० लाख नगद सहित श्रमका कर्मचारी रंगेहात पक्राउ !''

''श्रीमानको नाममा मलाई मेरो सुरक्षाकर्मीले रातभर बलात्कार गर्यो ! हेर्नुहोस एक नारिको चित्कार''

''सुतेकी छोरीलाई दुध चुसाउनु मन लाग्यो तर ब्यूझेर रून्छ कि भनेर छोडेर विदेश हिडेँ…''

सुतेकी छोरीलाई दुध चुसाउनु मन लाग्यो तर ब्यूझेर रून्छ कि भनेर छोडेर विदेश हिडेँ…

दिपिका भुसाल । मेरो नारकीय जीवनको उत्कर्षको समय थियो त्यो सायद दशैंको बेला थियो । मन भरी पीडा र दुखले भरिएका भावना हरु खेलिरहेका मात्र थिए ।

अनगिन्ति पिडा हरुको बाबजुत मन भित्र आशाको एउटा सानो किरण भर्खरै उदाउन लागेको हो कि जस्तो गरि झुल्कने चेस्टा गर्दै थियो । एउटा दुःखी जीवन बाचिरहेको मान्छेको मनमा आशाको किरण पलाउनु निकै महत्वपुर्ण कुरा थियो मेरो लागी ।

सामाजिक, नैतिक समस्या हरुमा जेलिएर एउटा मनोबैज्ञानिक भुमरीमा फसेको मान्छेले आफ्नो अवस्था सजिलै थाहा पाउन सक्दैन रहेछ । आफ्नो वास्तविकता के हो र आफुले मेहनत गरेरै आफ्नो जिन्दगीको अवस्था परिवर्तन गर्न सक्छु भन्ने कुरा मैले महसुस गर्दा समय निकै घर्किसकेको थियो ।

लगातार भोगिरहेको भौतिक क्षति र आर्थिक समस्याकै कारण आफुले नपाउनुपर्ने दुख पाइरहेको कुरा मैले बुझ्ने समय आउदा मलाइ आफुले धेरै ढिलो कुरा बुझेको मा आत्मा ग्लानि हुँ सुरु भैसकेको थियो । फेरी पनि म मेरा दुखको निराकरणको खोजीमा र मेरा साना साना नाबालक छोरी हरुको भविष्यको चिन्ताले मलाई देश छोडेर बिदेश पलायन हुन बाध्य बनाउदै थियो ।

म बैदेशिक रोजगारीको बाटो खोज्दै केही महिना पहिले एजेन्सीको सहयोग बाट इजरायल जानको लागी तयारी गरेकी थिएँ । दशैको समय थियो । मेरी ठुली छोरी पाँच बर्षकी र सानी छोरी तिन बर्षकि हुँदै थिए । मन भरी पीडाले एकछत्र रजाईं गरेको भए पनि अर्को बर्ष छोरी हरु संग दशै मनाउन पाउदिन होला भन्दै उनि हरुको साथमा रम्ने कोसिस गर्दै थिए ।

एजेन्सी मार्फत मलाई इजरायलको भिषा निस्किन सबै प्रकृया तयारी अबस्थामा रहेको हुदा मलाई पनि तयारी अबस्थामा रहनको लागी जानकारी गराएका थिए । त्यति बेला दशै र तिहार छोरी हरु संग मनाएँ ।

तिहार सकियो । तिहारको लगत्तै मेरो भिषा पनि आएको खबर पाएँ । मेरो छोरी हरु संगको दशैंको खुशी अचनाक शोकमा बद्लियो ।एकातिर आफुलाई अथाह दुखको भुमरी बाट पार लगाउने एकमात्र बिकल्प को ढोका खुलेको छ अर्को तिर कल्कलाउदा दुधे सन्तान लाइ चटक्कै छोडेर हिड्नुपर्ने अवस्था आइपर्यो ।

मैले मन भरी अथाह पीडा महसुस गरें । छोरी हरु सानै छन् । अहिले सम्म राम्ररि आवाज निस्केको समेत छैन । म जतिसुकै पिडामा हुदा पनि अथवा जस्तो सुकै सास्ती भोग्न परेको अवस्थामा पनि मेरी छोरी हरुलाई मेरो काख बाट टाढा गरेकी थिईन । जस्तो सुकै पीडा र समस्यामा समेत टाढा नगरेका आफ्ना मुटुका टुक्रा लाइ बर्षौंको लागि छोडेर टाढा हुने मेरो दिन नजिकिदै थियो ।

म इजरायल जाने दिन नजिकिदै थियो । तिहारको पाँच दिन पछि गाउँ हुँदै सदरमुकाम र तेस पछि काठमाडौको यात्रा तय गर्ने तयारी गर्दै थिएँ, बेलुका समान्य लुगा हरु मिलाए ।

सधैं जसो आज पनि छोरीहरु संगै सुत्ने प्रयास गरे । निद्रा हराएको थियो । सानो छोरी मेरो छाति तिर छामछुम पार्दै थिई । ती कोमल हात हरुले आफ्नो अन्तिम घुट्को खाना खोज्दै थिई सायद । उसलाई के थाहा भोलि देखि यो छातीको न्यानो देखि बिमुख हुदैछु भनेर । ती निर्दोष ओठहरुले मेरो स्तान सुस्तरी चुस्दै थिई ! मेरो मन भरिएर ब्याकुल बनेको थियो ।

आँखा बाट अश्रु धारा बगेको थियो । ठूलो छोरी मेरो कपडा समातेर गहिरो निद्रामा थिई । म सानो छोरीलाई निदाउने बनाउने प्रयत्नमा थिएँ । मेरो निद्राको सुदुर क्षितिज् सम्म कुनै नामोनिसान थिएन । थियो त केवल हृदय बिष्फोट होला जस्तो भक्कानो बाँकी थियो जुन भक्कानो लाइ फोडेर म छोरी हरुको निद्रा खल्बल्याउन चाहिरहेको थिईन ।

जवर्जस्ती रोकिएको रुवाई र पहिरोले थुनिएका नदि उस्तै हुन । जतिबेला पनि फुट्न सक्दारहेछन मैले निरन्तर प्रयास गर्दै थिए कतै नपोखिउन यी पिडाका भावना हरु बिछोडका तडपाई हरु !

मिर्मिरे उज्यालो हुन थाल्यो !भालेले डाक छोड्ने बेला हुन लाग्यो । भालेको डाको संगै मेरो रुवाई पनि नाफुत्कियोस भनेर मैले दाँतले कपडालाई दह्रो संग च्यापें । बिस्तारै चराचुरुङ्गी कराउन थाले ! छोरी परदेशिने पीडाले बुवा आमा पनि मर्माहत हुनुहुन्थ्यो सायद त्यसैले वहा हरु पनि रात भरि सुत्न सक्नुभएको थिएन ।

भालेको डाक संगै आमाले सुस्तरी मलाइ उठेर तयार होउ… अहिले छोरी हरु उठछ्न भन्नू भयो । छोरी हरु न उठ्दै मैले घर छोडीसक्नु पर्ने थियो । म हिड्ने बेलामा नानि हरु रोलान र त्यो रुवाईले मलाइ बिचलित बनाउला भनेर आमाले मलाइ नानि हरु न उठ्दै साईत गर्न सुझाउनु भएको थियो । मैले मेरो भक्कानो किलकिले मै दबाएँ ।

नराम्रो संग पोले जस्तो भयो र नाक पुत्तायो र आँखा बाट फेरी एक तहरो झरी बर्षीयो । म उठेर तयार भएं । तयार त के हुनु थियो र लिएर हिड्ने झिटी गुन्टा तयार नै थियो । खालि काखमा रहेका छोरी हरुलाई भुईमा राख्नु बिसाउनु बाकी थियो । मैले त्यो पनि गरें र उठेर हिड्न तयार भएँ ।

सानी छोरी मस्त निद्रामा थिई – उठेर हेरें सपनामै दुध चुस्दैछ उ । दुईटा ओठ अगाडी ल्याएर जोडले च्याप्दै खिच्दै गरेकी छ सायद सपनामा दुध खाएको देखेकी होलि । मेरो छाति रसायो, मलाइ एक पटक उसलाई छातीमा टाँसेर दुध चुसाउन मन लाग्यो तर हिड्ने बेला ब्युझेर रुन सुरु गरि भने उसलाई फुल्याउन धेरै समय लाग्छ । परिस्थितिको अगाडी मैले मेरो मातृ वात्सल्यताले हारेको टुलुटुलु हेरिरहें ।

जब मेरो घर छोड्ने बेला हुँदै थियो ठुली छोरीलाई निद्राले छोड्यो उ ब्युझेर उठी । प्राय मैले ओछ्यान छोड्दा संगै बिउझिने बानि छ उसको । सायद काखको न्यानोमा निदाउने बानि ले हो कि । म उठे पछी मेरै लुगाको फेर समातेर पछी लागि रहन्छे । उसले अचानकै सोध्न थाली ममि हजुर कहाँ जान लाग्नु भएको भनेर ।

अहिले बैनी उठ्छे र रुन्छे त्यसैले उसलाई पनि संगै लिएर जाम भन्न थालि । उसलाई अहिले सम्म पनि आफ्नी आमा एक्लै कतै सुदुर परदेशमा आफ्नो सुनौलो भविष्य खोज्न जान लागेकी हो भन्ने पत्तोफाट थिएन । बरा निर्दोष मेरी छोरी आफु पनि आमा संगै जान लागेको आभाष ले रमाउन थालि र संगै बहिनि लाइ पनि लिएर जान आग्रह गर्न थालि ।

उस्ले यति शब्द मात्र खसाल्न के लागेकी लामो समय देखि मैले हिम नदि झैं बनाएर जवर्जस्ती रोकेर राखेका मेरा आशुले मेरो धैर्यताको बाध फोड्दै झर्न थाले ! पिडा र ब्यथा हरु चीत्कारिदै निस्किन थाले ।

ठुलो नानु लाई बिस रुपैयाँ हातमा थमाउदै मैले उसको लागि हेलिकप्टर र बैनीको लागि गाडी लिन जान लागेको भनेर बैनिको ख्याल गर्नु भनेर सिकाएँ । आज्ञाकारी मेरी छोरी ले आफु सफा भएर बस्ने र कसैलाई दुख नदिने अनि बैनीको ख्याल गर्ने भन्दै निर्दोष वाचा हरु गर्न थालि । कति ज्ञानी मेरी छोरी भन्न मात्रै लागेकी के थिएं नानू पनि सङै रुन पो थालि ।

मेरो छातीमा अचानक ठुलो जाँतोले थिचे जस्तो भयो । भक्कानिएर रोएर आफैलाई रित्याउँन पनि नमिल्ने के गरूँ …दुइ टुक्रा आफ्नो प्राण आमाको जिम्मा लगाउदै फुट्न लागेको छाती लिएर म आफ्नो र छोरीहरुको सुनौलो भविष्यको लागि सुदुर परदेशको यात्राको लागि घर बाट बिदा भएँ । -अमेरिका नेपालबाट

''कपाल प्रत्यारोपणप्रति आकर्षण बढ्दो, हैरान बनेका नेपालीहरुले पाए राहत भिडियो सहित ''

कपाल प्रत्यारोपणप्रति आकर्षण बढ्दो, हैरान बनेका नेपालीहरुले पाए राहत

आधुनिक जीवन शैली, खानपान र विभिन्न कारणले कलिलो उमेरमै कपाल गुमाउनु परेको पीडा धेरैले खेपिरहेका छन् । यस्तो समस्या समाधानका लागि कपाल प्रत्यारोपण गर्ने प्रविधिबाट धेरैले सेवा लिरहेका छन्. । कपाल प्रत्यारोपण प्रति आम सर्वसाधारणको आकर्षण बढ्दो रहेको बिशेषज्ञहरुको भनाइ छ ।

कपाल झरेर बजारमा बिभिन्न कपाल उमार्ने तेल खोज्दै हिड्नेहरुका लागि अब चिकित्सा विज्ञानले छुट्कारा दिलाएको छ । झरेको कपाल फर्काउन प्रविधिको विकास भएको छ । यो प्रविधि नेपालमा भित्रिएको छोटो समय मै सफल मानिएको छ । एकपटक खर्च गरेर स्थायी समाधान हुने कपाल प्रत्यारोपणबाट लाभ उठाउने हवात्तै बढेका छन् । प्रत्यारोपण यस्तो आधुनिक विधि हो, जसको माध्यमद्वारा छोटो समयमै कपाल पुनः उमार्न सकिने चिकित्सकको भनाई छ ।

कपाल प्रत्यारोपण गर्दा टाउकाको पछाडिपट्टिको भागको कपाल निकालेर कपाल झरेको भागमा एक–एकवटा रोपिन्छ । मेसिन बाट प्रत्यारोपण गर्दा केहि सहज हुन्छ र एक–दुई दिन मात्रै दुख्ने हुन्छ . सामान्य रगत मात्र बग्छ , चाँडै निको हुने कारण काममा चाँडै फर्कन सकिने चिकित्सको भनाइ छ ।

सर्जरीको माध्यमबाट कपाल प्रत्यारोपण गर्दा मानिसलाई बेहोस बनाउनु पर्दैन । कपाल निकाल्ने र प्रत्यारोपण गर्ने भागमा अस्थायी एनेस्थेसिया दिएर प्रत्यारोपण गर्न सकिन्छ । यसरी रोपेको कपाल २ देखि ३ हप्ता पछाडि झर्छ । तर १० देखि १६ हप्ताको बीचमा कपाल अझ बाक्लो भएर उम्रिन्छ ।

२ हजारवटा ग्राफ्ट कपाल प्रत्यारोपण गर्न ६ देखि ८ घण्टाको समय लाग्छ । ट्रान्सप्लान्ट गरिसकेको १ वर्षसम्म एक प्रकारको औषधि प्रत्यारोपण गरिएको क्षेत्रमा लगाउन सुझाव दिइन्छ । जसले ट्रान्सप्लान्टेड कपालमा रक्त सञ्चार गर्न र कपाल छिटो बढन् मद्धत गर्छ ।

प्रत्यारोपण पश्चात कपाल रोपिएको क्षेत्रमा दुःखाई महसुस हुन सक्छ । जुन व्यक्तिपिच्छे फरक हुन्छ । केहीमा आँखा सुनिने हुन्छ, जुन एक हप्ता जतिमा हराएर जान्छ । प्रत्यारोपण गरिएको कपाल ४८ देखि ७२ घण्टा पछि बढ्न शुरु हुन्छ । ५ महिना पछि कपाल कटाउन मिल्ने हुन्छ । करिब एक वर्ष भित्र कपाल बाक्लो भएर आउँछ र मुन्डन गरेपनि फेरि कपाल पलाइरहन्छ ।

''लाईसन्सको टोकन लिन जादा यस्तो भएसी जे देखीयो, एकपटक सबैले हेर्नैइ पर्ने “भिडियो”''

लाईसन्सको टोकन लिन जादा यस्तो भएसी जे देखीयो, एकपटक सबैले हेर्नैइ पर्ने “भिडियो” दुईपाङ्गे सवारी साधनको मात्र सवारी चालक अनुमति पत्र लिनकालागि टोकन बितरण गरेको यातायात ब्यबस्था कार्यालय ईटहरीमा आज टोकन लिनेको भिड नघटेपछि ब्यबस्थापनको समस्या परेको छ । सोचे भन्दा धेरै जनमास भए पछि टोकन लिन र दिनेले धेरै कस्ट भोग्नु परेको छ । अघिल्लो रातदेखी नै टोकनलिनलाई लाईनमा आफ्नो पालो पर्खेका मानिसहरु कोहि पाचथर कोहि बिराटनगरलगायत बाट आएर लाईनमा बसेका थिए । उक्त स्थानमा लगभग १०,००० जना सेवागा्रहीहरु उपस्थित रहेका थिए । अघिल्लो दिनबाट नै लाईनमा बस्नुपर्ने भएपछि टाढाबाट आउने सेवागा्रहीलाई असहज भएको थियो । टाढा बाट आएका एक सेवागा्रहीले भने सरकारले छोटो छोटो समयमा फम खुलाए भने हामीलाई पनि असहज हुन्थो । उक्त भिडियोमा हामी लाईन बस्दाको जनमास हरुको तात पनि देख्न सक्छौ । र गेट अगाडी सेवागा्रहीहरुको भीड नियन्त्रण गर्न प्रहरीले गरेको कस्ट पनि भिडियोमा प्रत्यक्क्ष देख्न सकिन्छ । पुरा भिडियो हेरी पुरा जानकारी लिनु होला

''छिराउदा कडा निकाल्दा नरम र भिजेको हुन्छ ?? Dirty Mind Test ''

'''विदेशबाट कमाएर पठाएको २२ लाख रुपैया श्रीमतीले मोजमस्तीमा उडाएको र परपुरुषसंग सम्बन्ध राखेपछी हत्या ! श्रीमान आफैले गरे प्रहरी सामु आत्मसमर्पण''

म रेसराज राई । घर ओखलढुंगा हो भने हाल सुनसरीको धरान १९ किराँत चोकमा बस्दै आएको छु । होलीको दिन मैले श्रीमतीको हत्या गरेको हु । मलाई पक्राउ गर्नुस, म सजाय भोग्न तयार छु । माथिको बयान हो श्रीमतीको हत्या गर्ने हत्यारा रेसराज राईको । विदेशबाट कमाएर पठाएको २२ लाख रुपैया श्रीमतीले मोजमस्तीमा उडाएको र परपुरुषसंग सम्बन्ध राखेकोले हत्या गरेको राइले प्रहरीमा बयान दिएका छन । उनले भने – जे भए पनि हत्या गरेको हुँ, सजाय त भोग्नु पर्छ भनेर आत्मसमर्पण गर्न आएको हुँ । From : sajhapge.com बिबेक ले सानिको टिसर्ट फुकलि दियो बिबेक ले सानिको टिसर्ट फुकलि दियो अब सानि शिर्फ् पेन्टि मा मात्रै थियो मैले उनि हरु को आवज् त सुन्न सकिन तर हेर्न चै मा सक्थे अनि बिबेक ले पानि आफ्नो हाल्फ पाइन्ट फुकालेर सानिलाई बेड मा जनाईशारा गर्यो सानि चुप्चाप बेड मा गयेर बस्यो बिबेक अब भेस्ट र पेन्टि मा मात्रै थियो बिबेक पानि बेड मा गयो सानि बेड मै बसि राखे को थियो बिबेक नजिक् गयेर उभियो सानिले बिबेक को बिस्तारै पेन्टि खोल्यो जब बिबेक को पेन्टि तल सर्यो मैले अर्को हात् ले आफ्नो मुख् छोपे बिबेक को त लाडो येति मोटो र लामो भैसके को रहेछ लाडो पानि ले भिजेको थियो सानिले बिस्तारै तेस् लाई समातेर चलाउन थल्यो यो देखेर मा सह नै सकिन मालाई मेरो पेन्टि भिजे को अनुभव् गरे येसो छमे को त मेरो पेन्टि नरमेरो सङ भिजि सके को रछेछ मा यो सबै मेरो मोबिले मा रेकर्ड गर्दै थिये। मालाई मेरो पेन्टि भिजे को ले अफ्ट्यारो भयको हुनाले ले येक् हात् ले नै बिस्तारै आफ्नो पेन्टि फुकालेर आफ्नो गोजि मा हाले र आफ्नो माल् मा औला ले बिस्तारै चलाउन थाले मेरो माल बाट त पानि झरेको झरै भैराखे को थियो जस्ले गर्दा मेरो दुबै खुट्टा को बिच् मा भिजिसके को छ मा आफ्नो औल जति सक्यो तेति भित्र छिरौन कोसिस् गरि राखे को थियो मेरो ध्यान शिर्फ् रूम् भित्र थियो लग्थ्यो मेरो कान् र दिमाग् ले क् हि काम् गरेको छैन शिर्फ् मेरो आख बहेक्। भित्र सानिले बिबेक को लाडो चलाउद बिबेक मुख् मा हाल्न थल्यो र चुस्न थल्यो बिबेक ले पानि सानिको टाउको समातेर सानिको मुख् भित्र जति सक्यो आफ्नो लाडो पेल्न कोसिस् गर्यो येसो गर्दा सानिकहिले कहि वाक् वाक् गर्थ्यो र सानिको रयाल ले बिबेक को लाडो पुरै भिजि सके को थियो बिबेक को लाडो पानि झन् झन् कडा र लामो हुदै गये जस्तो लग्थ्यो पछाडि बाट भयेको ले मैले सानिको बक्क् र बिबेक लाई अगाडि बाट देख्न सके को थिये १० मिन् जति सानिले सक गरि सके पछि बिबेक लाडोमुख् बाट निकलि दियो र आफु पानि सानिको अगाडि बसेर सानिको पेन्टि फुकाल्न थल्यो र सानि बेड मा माथि सम्मा बस्न थल्यो बिबेक ले अब भेस्ट पानि खोल्यो र पुरै दुबै जना नाङै भये बिबेक ले सानिको दुबै खुट्टा फट्टाई दियो र मैले अब सानिको माल् इस्पस्त देखे सानिले आफ्नो माल् पुरै सेभ गरे को रहे छ। मालाई येक्दम् गारो भै सके थियो मा कहेले यौटा हात् ले माल् चलाउथे त कैले दुध् समाउथे मालाई मेरो ब्रा पानि खोल्न मन लग्यो अनि हात् पछाडि लगेर मैले ब्रा को हूक् निकलि दिये ब्रा स्तृप्लेस्स् भये को हुनाले ले हूक् खोल्ने बितिकै तोप् मुनि बाट निकलेर भुइ मा राखे अब मालाई आफ्नो शरिर हलुक अनु भव् भयो मेरो पतलो तोप् बाट अब दुध् माज ले देखिन्थ्यो पानि र चलाउद सिधै दुध् मा चलाय जस्तै महसुस हुन्थ्यो। मा चै यौटा हात् ले येसरि नै चलाउद अर्को हात् ले रेकर्ड गर्दै थिये। उता बिबेक ले भने खुट्टा फट्टाई सानिको माल्मा आफ्नो जिब्रो ले चलाउद थियो यो देखेर रत् अ मालाई असधै गारो भयो येस्तो लग्थ्यो कि ढोका फोडेर फोडेर नै अगाडि जओ कि जस्तो लग्थ्यो तर येस् गर्ने मेरो हिम्मात् हुने कुरै भयेन मा हेर्दै थिये सानि पानि अशये भयेर छत्पतदै करौदै थियो। बिबेकले भने चाट्न छोडेको हैन सयेद् बिबेकले माल् बाट निस्के को थोप थोप पानि पिसक्यो होल मेरो भने पानि रोकिने छदेको नै हैन मेरो हात् पानि भिजि सक्यो मालाई सहन निकै गारो भैसके थियो। बिबेक ले येक् छिन् पछि उस्को माल् बाट आफ्नो मुख् हटायर सानिलाई किस गर्न थल्यो अनि बिबेक बेड मा पल्त्यो र सानिलाई बिबेक को माथि बस्न इसर गर्न थल्यो सानि उथेर बिबेक को माथि चद्यो र येक् हात् ले बिबेक को लाडोसमातेर बिस्तारै तेस् माथि बस्न थल्यो पहिल सानिको माल् मा बिबेक को लाडो अधि जति छिर्यो र बिबेक अलि बेसरि माथि प्रेस्स् गर्दा सानि निकै चिचै हुनाले पानि बिबेक को निक थुलो नै थियो सयेद् ६ ” ।येक् छिन् अलि बिस्तारै सानितल माथि गरि सके पछि स्पीद् अलि बध्न थल्यो र येसरि ५ मिन् जति तल माथि गरि सके पछि सानि उथेर फेरि बिबेक को लाडो चुस्न थल्यो मालाई भने अलि घिन् लग्यो माल् भित्र छिरेको लाडोफेरो मुख् मा राखे को देखेर तर जोश् मा होश् हुबिबेकन भने झै मैले पानि आफ्नओ माल् मा लगे को हात्लै बिस्तारै निकलेर मेरो आफ्नो फिङेर् लाई मेरो मुख् मा लगे र पानि ले भिजे को फिङेर् लाई चुस्न थाले सचै माज आउदो रहेछ। उता बिबेक ले सानिलाई डग स्टायल मा बस्न भनि राखे को रहे छ तर सानिलाई त्यो स्टायल मन पर्दैन क्य रे मानि राखे को थिये न तर बिबेक को जिद् अगाडि क् हि लगेन बिबेक ले आखिर् सानिलाई बस ये र छोड्यो र बिबेक ले पछाडि बाट दनदन् हिर्कौन थल्यो सानि भने माछि माछि करौ थियो सानिलाई निकै दुखे छ क्यरे उस्ले हत न पत निक ले र बेड मा पल्तिन थल्यो मेरो बिचर् मा सयेद् सानिलाई पुगिसके को थियो तर बिबेक चै पुगे को छैन बिबेक सानिलाई क् हो रेकुएस्त् गरेको मैले सुन्न सकिन तर त्यो सुनेर सानिनै नै भने र करौ दै थियो करौद करौ दै पानि बिबेक ले सानिको दुबै खुट्टा फट्टाई माल् को मुनि चाकको दुलो मा थुक् रक्न थल्यो यो देखेर मालाई अछमा लग्यो यो क् गरेको होल भने र त्यो पछि मैले ज् द्खे त्यो मैले कहिले कल्पन मा पानि सोचे को थियेन बिबेकले त आअप्नओ लाडो चाक् को दुलो मा पो छिरओन कोसिस् गर्दै थियो तर येति सनो दुलो मा बिबेक को तेति थुलो लाडो जावोस पानि कसरि उता सानिभने पसिना पसिना गरिकराईराखे को थियो ५-६ पल्त को कोसिस् मा बिबेक ले आखिर् छिरायरनै छोड्यो तेस् पछि त सयेद् १०-१५ चोटि को धक्का मा बिबेक को झर्न लगेछ क्य्र हत न पत्त बिबेकले तेह बाट लाडो निकलेर बेसरि लाडोचलाउन थल्यो येसरि २-३ चोटि हलौद बिबेक ४-५ चोटि पिच्करि ले जस्तो आफ्नो बिर्य सानिको दुध् मा हान्न थल्यो येसरि हान्न थल्द क् हि बिर्य सानिको दुध् मा त क् हि अनुह र्मा त क् हि मुख् मा पुग्यो बिबेक थकेर होल दङ्रङ बेड मा थल्यो सानिमुख् मा परेको बिर्य लाई जिब्रो खन थल्यो र मैले दियेको टिसर्टले दुध्मा लगेको बिर्ये पुछ्न थल्यो येति हेर्द हेरदिअ मेरो त बेहाल् भैसके को थियो मेरो शरिर अजै ततेको नै थियो उनि हरु दुबै जाननाङै बेड मा पल्तन थल्यो। र मा बिस्तारै स्तूल् बाट तल वोर्ले र स्तूल् लाई मेरो आफ्नो रूम् राखेर येक् छिन् खात् मा बसे मेरो त भित्र ब्रा पानि थियेन र पेन्टि पानि मेरो माल् अजै भिजे कै थिय…|

''अब धर्म परिवर्तन गर्ने र गराउनेलाई ५ बर्षको जेल, विदेशी भए देशनिकाला''

अब धर्म परिवर्तन गर्ने र गराउनेलाई ५ बर्षको जेल, विदेशी भए देशनिकाला

काठमाडौँ । २०६२/२०६३ को जन आन्दोलनपछि धर्म निरिपेक्षको आडमा नेपाल भित्र डरलाग्दो ढंगले बढ्दै गएको धर्म परिवर्तनलाई अब अपराध मानिने र कडा सजायको भागिदार हुनु पर्ने छ । सरकारले धर्मपरिवर्तनलाई फौजदारी अपराध बनाएपछि नयाँ कानूनको एक दफामा कसैले पनि धर्मान्तरणमा संलग्न हुन वा त्यसका लागि प्रोत्साहन गर्न हुँदैन भनी उल्लेख गरिएको छ ।

धर्मान्तरणमा संलग्न पाइएमा पाँच वर्षको कारावास सजाय र पचास हजार रुपैयाँसम्मको जरिवानाको व्यवस्था गरिएको छ । विदेशीहरू धर्मपरिवर्तनमा संलग्न पाइएमा कारावास सजाय भोगेको सात दिनभित्र देशनिकाला गरिने उल्लेख छ ।

लामो समयसम्म हिन्दू अधिराज्यका रूपमा रहेको देशले धर्मनिरपेक्षता घोषणा गरेको एक दशकपछि अनि नयाँ संविधान घोषणा गरेको दुई वर्षपछि धार्मिक स्वतन्त्रतामा संशोधित फौजदारी नियन्त्रण लगाएको छ । संविधानको धारा २६ ले पनि धर्मपरिवर्तनलाई निषेध गरेको छ ।

अनियन्त्रित र बढ्दो धर्मान्तरणले नेपाली मौलिक संस्कृति र सभ्यतालाई विनाश गरेर देशमा धार्मिक उपनिवेश कायम हुने खतरा बढेको थियो । यो कुनै एउटा धर्म, जाति या समुदाय विशेषको समस्या नभएर देशव्यापी समस्या थियो । यो कानुनले यसलाई केहि हदसम्म भए पनि सम्बोधन गर्ने बिश्वास लिइएको छ ।

''सशस्त्रले यसरी हामीलाईनै घुस दियो, आफ्नै श्रीमानले नाङ्गो फोटो हालेपछि फेसवुक नै बन्द !''

''रोबोट, जो साउदी अरबको नागरिकता बोक्छिन्''

रोबोट, जो साउदी अरबको नागरिकता बोक्छिन् केही वर्षअघि भारतमा रजनीकान्तको फिल्म आएको थियो– रोबोट, जसमा वैज्ञानिकको यो सिर्जनाले मान्छेभन्दा अगाडिको सोचेर सहरभरि विध्वंस मच्चाउँछ। अन्ततः त्यो विध्वंस रोक्न रोबोटको ‘सिस्टम’ नै तहसनहस गरी त्यसलाई संग्रहालयमा थन्क्याउन वैज्ञानिकहरू बाध्य हुन्छन्। रोबोटले मानव सभ्यतामा पारेको वा पार्न सक्ने क्षतिबारे हलिउडमा पनि थुप्रै फिल्म बनेका छन्। केही हदसम्म त्यसैसँग मिल्दोजुल्दो घटनाले अहिले यथार्थ रूप लिएको छ। र, रोबोटलाई प्रोत्साहन गर्न हुन्छ कि हुन्न भन्ने विश्वव्यापी बहस छेडेको छ। घटना गत साउन महिनाको हो। फेसबुक कम्पनीले एउटा आन्तरिक सिस्टम विकास गरिरहेको थियो। त्यसैअन्तर्गत दुइटा रोबोट पनि थिए– बब र एलिस। वैज्ञानिकहरूले यी दुई रोबोटलाई मान्छेजत्तिकै चलाख बनाएर बढीभन्दा बढी काम लिन अनेक देशका भाषा सिकाए। अर्थात्, ती रोबोटमा अनेक भाषाको सिस्टम ‘अपलोड’ गरे। गत साउनको एकदिन यस्तो घटना भयो, जसले ती रोबोटका निर्माताधरि चकित खाए। अनेक भाषा बोल्न र बुझ्न सक्ने ती दुई रोबोट एकाएक मान्छेले नै नबुझ्ने भाषामा कुराकानी गर्न थाले। खासमा उनीहरूले विभिन्न भाषा आपसमा मिसाएर बोलेका थिए, जुन वैज्ञानिकहरूले पनि बुझ्न सकेनन्। यसले प्रविधि क्षेत्रमा हलचल मच्चियो। वैज्ञानिकहरूले रोबोट जोडीको नौलो भाषिक संवाद रोक्न अनेक प्रयास गरे। सिस्टममै केही खराबी आएको छ कि भनेर जाँचे पनि। सारा पाटपूर्जा खोलेर हेरे पनि। कुनै खराबी देखिएन। अन्ततः केही सिप नचलेपछि वैज्ञानिकहरूको सुझावमा फेसबुकले पूरा सिस्टम नै बन्द गर्ने निर्णय लियो। यो घटनालाई लिएर फेसबुकमाथि अनेकौं टीकाटिप्पणी भए। सबभन्दा प्रखर आलोचक थिए, प्रविधि क्षेत्रका पछिल्ला हस्ती एलन मस्क। उनी सह–संस्थापक रहेको टेस्ला कम्पनीले विद्युतीय कार उत्पादनमा नयाँ नयाँ प्रयोग गरेर ख्याति कमाइरहेको छ। स्टिभ जब्सका नयाँ ‘अवतार’ भनिने एलनले फेसबुकका संस्थापक मार्क जुकरबर्गको रोबोट योजनामा टिप्पणी गर्दै भने, ‘जुकरवर्गलाई आर्टिफिसियल इन्टेलिजेन्स (एआई) बारे थोरै मात्र ज्ञान छ।’ उनले रोबोट विज्ञानमा आधारित ‘एआई’ प्रक्रियालाई ‘भयानक’ भन्दै यसमा सम्झीबुझी अघि बढ्नुपर्ने बताएका छन्। ‘मानव सभ्यताको अस्तित्वमै अतिक्रमण गर्न सक्ने रोबोटसँग हामी डराउनुपर्छ,’ एलनको भनाइ थियो, ‘प्रविधि विकासमा पनि विश्वव्यापी स्वीकार्य ऐन, नियम तथा मापदण्ड लागू गरिनुपर्छ।’ मान्छेले नै बनाएको भए पनि रोबोटले केही कुरा मान्छेभन्दा छिटो बुझ्ने र केही काम मान्छेले भन्दा राम्ररी गर्नसक्ने उनले बताएका छन्। यस्तो बौद्धिक चेतनशील रोबोटलाई नियन्त्रणमा राख्न नसके कुनै दिन मानव सभ्यताको पूर्ण विनाश हुनसक्ने एलनले औंल्याएका छन्। यो विवाद यत्तिकै सकिएन। एक महिनापछि सय जनाभन्दा बढी रोबोटविज्ञले मान्छेको यो अत्याधुनिक सिर्जनाबाट हुनसक्ने विनाश औंल्याउँदै यसको विकासक्रम रोक्न राष्ट्रसंघ नै गुहार्यो। टेस्लाका एलनसहित २६ देशका रोबोट कम्पनी र १ सय १६ जना विज्ञले राष्ट्रसंघलाई पत्र लेख्दै ‘ज्यानमारा रोबोट’ को विकास रोक्न आग्रह गरे। एकातिर रोबोटको विकासक्रम नै भंग गर्नुपर्ने आवाज उठेका बेला अहिले यस्तो ‘भाग्यमानी’ रोबोटको विश्वव्यापी चर्चा छ, जसले मान्छेजस्तै नागरिक अधिकार पाएको छ। त्यो रोबोटलाई कानुनी रूपमै कुनै देशले नागरिक दर्जा दिएको छ। रोबोटले नागरिकता पाएको यो विश्वकै पहिलो घटना हो। रोबोट सोफिया। तस्बिरः रोयटर्स। मेसिनबाट नागरिकको हैसियत बनाउने त्यो रोबोट ‘सोफिया’ नाउँले चिनिन्छिन्। धातुबाट बनेकी महिला रोबोट सोफियालाई मान्छेजस्तै नागरिक दर्जा दिने देश भने रोबोट विज्ञानमा अग्रणी कुनै विकसित पश्चिमी मुलुक होइन। त्यो देश हो, साउदी अरब जहाँका महिलाले नै अहिलेसम्म पुरुषसरह नागरिक अधिकार पाइसकेका छैनन् भनी विश्वव्यापी आलोचना भइरहन्छ। साउदी अरबमा महिला र पुरुषबीच गहिरो भेद छ। महिलाहरूलाई त्यहाँको सरकारले समेत भेदभावपूर्ण व्यवहार गरेका अनेकौं घटना सुनिन्छन्। साउदीले आफूकहाँ कुनै पनि किसिमका महिला गतिविधि र स्वतन्त्रतामाथि बन्देज लगाएको छ। महिलालाई आधारभूत अधिकार पनि दिएको छैन। त्यही देशको जनसम्पर्क मामिलासम्बन्धी समितिले ट्विटरमार्फत ‘मानव यन्त्र (ह्युमनाइड मेसिन) लाई नागरिकता दिएको जनाएको छ। ‘सोफिया संसारकै पहिलो रोबोट हुन्, जसलाई साउदी अरबको नागरिकता प्राप्त भएको छ,’ समितिले ट्विटमा लेखेको छ। उता, साउदीको संस्कृति तथा सूचना मन्त्रालय तर्फबाट ‘अन्तर्राष्ट्रिय सञ्चार केन्द्र’ ले यसलाई ‘ऐतिहासिक घटना’ भन्दै नयाँ नागरिकको स्वागत गर्न सबैसँग अपिल गरेको छ।

''यौन सम्पर्कको रहस्य लुकाउन आफ्नै भाइको हत्या''

यौन सम्पर्कको रहस्य लुकाउन आफ्नै भाइको हत्या

सिरहा । कर्जन्हा नगरपालिका २ बन्दिपुरमा यौन सम्बन्ध लुकाउन १३ वर्षीया बालकको हत्या गरिएको घटना सार्वजनिक भएको छ । हत्याका अभियुक्त १४ वर्षीय संजयकुमार साह र १६ वर्षीया प्रियङ्का यादवलाई इलाका प्रहरी कार्यालय मिर्चैयाले पक्राउ गरेर आइतबार सार्वजनिक गरेको छ ।

प्रहरीका अनुसार प्रियङ्का मृतक भवेश यादवकै ठूलो बुबाकी छोरी हुन् । संजय धनुषा धनौजीकट्टी ५ का नथुनी साहका छोरा हुन् । उनी कर्जन्हा नगरपालिका २ स्थित मामा नविन साहको घरमा बसेर पढ्दै छन् । मृतक भवेश र संजय गाउँमा जहिल्यै सँगसँगै खेल्ने गर्थे ।

‘कार्तिक १ गते भैंसी चराउन जाँदा कमला नदी किनारको नर्सरीमा प्रियङ्कासँग संजयले यौन सम्पर्क राखेका थिए’, प्रहरी नायब उपरीक्षक गज्जुसिद्धी बज्राचायले भने, ‘यौन सम्पर्क राखेको दृष्य भवेशले देखेका थिए । त्यसैले अरुलाई सुनाइदिन्छ कि भनेर प्रियंका र संजयले उनको हत्या गरेका अनुसन्धानबाट खुलेको छ ।’

प्रियंका र सञ्जयले आफूहरुको यौन काण्ड सार्वजपनक नगर्न अनुरोध गर्दा उनले अभिभावकलाई सुनाउने भनेपछि आफूहरुले हत्या गर्ने योजना बनाएको कुरा प्रहरीलाई बताएको प्रहरीले जनाएको छ । भवेशसँग समेत अतिमिल्ने र ४ कक्षामा एउटै विद्यालयमा पढ्ने साथी सञ्जयले हामीले पटाका र एउटा मोबाइल भेटेका छौं तिमीलाई पनि दिन्छौं, भन्दै घर नजिकैको वनमा लगेर हत्या गरेको सञ्जयले प्रहरीलाई बयान दिएका छन् ।

''कति होला एशियाकै धनाड्य मुकेश अम्बानीको ड्राइभरको तलब ?''

कति होला एशियाकै धनाड्य मुकेश अम्बानीको ड्राइभरको तलब ?

एजेन्सी । मुकेश अम्बानीलाई नचिन्ने व्यक्ति कमै मात्र होलान् । उनी भारतको मात्र हैन, संसारकै धनी व्यक्तिको रुपमा चिनिन्छन् । उनको घर पनि संसारको आलिशान तथा संसारको महङ्गो घरमा गनिन्छ ।

मुकेश अम्बानीसँग आफ्नै निजि हेलिकप्टर छ । साथै ५०० भन्दा बढी गाडी पनि । उनको घरमा सबै प्रकारका सुख सुविधाहरु उपलब्ध छन् । हामी तपाईलाई उनको गाडी चलाउने ड्राइभरको तलबको बारेमा बताउँदैछौ ।

मुकेश अम्बानीको ड्राइभर बन्न त्यति सजिलो छैन । यस पदको लागी ड्राइभरले कैयौ परिक्षणको झन्झट झेल्नुपर्छ।

अम्बानीको ड्राइभर बन्नको लागी कयौँ कम्पनिलाई ठेक्का पनि दिइन्छ । ति कम्पनिबाट ड्राइभरको परीक्षण गरेर उनीहरुलाई सुनिश्चित गरिन्छ । ती ड्राइभरहरुहरुको डाक्टर ईन्जिनियरहरुको भन्दा धेरै तलब हुन्छ । उनीहरुले मासिक २ लाख भारतीय भन्दा बढी तलब पाउँछन् । जुन कुनै ड्राइभरको लागी काफि छ ।

''सेवाग्राहीबाट पैसा असुल्ने श्रम कार्यालयका झा अख्तियारको हिरासतमा''

सेवाग्राहीबाट पैसा असुल्ने श्रम कार्यालयका झा अख्तियारको हिरासतमा

काठमाडौँ । श्रम कार्यालयका कम्युटर अप्रेटर भाग्यनारायाण झालाई अख्तियार दुरुपयोग अनुसन्धान आयोगको टोलीले घुस सहित पक्राउ गरेको छ । श्रम स्वीकृति बनाइदिने बहानमा सेवाग्राहीबाट अवैध असुली गरेकोे प्रमाण सहित न्युज २४ टेलीभिजनको कार्याक्रम सिधा कुरा जनतासँगमा प्रसारण भएपछि झालाई अख्तियारले पक्राउ गरेको हो ।

रबिन नामका दलालसँगको सेटीङमा दैनीक सयौं सेवाग्राहीबाट पैसा लिएर श्रम स्वकृती बनाइरहेका बेला भाग्यनारयाण झा न्युज २४ टेलीभिजनको क्यमेरामा कैद भएका थिए । सिधा कुरा जनतासँगमा यो बिषयमा रिपोर्ट प्रशारण भएदेखि नै फरार झा मंगलबार काठमडौको बुद्वनगरबाट पक्राउ परेको अख्तियारले जनाएको छ ।

श्रमको सेटीङको बिषयमा रिपोर्ट प्रशारण भएलगत्तै अख्तियार दुरुपयोग अनुसन्धान आयोगले यो बिषयलाई गम्भीरताका साथ लिएर अनुसन्धान गरिरहेको जनाएकोछ । साथै श्रम राज्यमन्त्री ले समेत कार्यालयको अनुगमन गरेर यो घटनाको बिषयमा चासो राखेका थिए ।

वैदेशीक रोजगारीमा अनिवार्य गरीएको श्रम स्वकृती दिनका लागि श्रम कार्यालयका कर्मचारीले दलाल मार्फत पैसा लिइरहेका छन् । साथै यो घटना श्रम कार्यालयका अन्य अधिकारीहरु माथी पनि छानबिन भैरहेको अख्तियारले जनाएको छ ।

''पैसा लिएर पदपुर्ती, आफ्नालाई मात्र मौका, क्षमतावानलाई पाखा लगाउने यहि हो लोकतन्त्र ?''

पैसा लिएर पदपुर्ती, आफ्नालाई मात्र मौका, क्षमतावानलाई पाखा लगाउने यहि हो लोकतन्त्र ?

भुकम्प गएको ३० महिना वित्यो । यो तिस महिनामा भएको मुख्य काम भनेको भुकम्प पिडितका नाममा चरम राजनिती र ४÷४ पटक यसका सिइओ परिर्वतन भए । आँफु न्यानो घर, एसीयुक्त गाडी र अफिसमा बसेकाहरुले अब भूकम्प पीडितलाई तेस्रो हिउँद पनि टहरामै विताउन बाध्य बनाएका छन् ।

आफ्नो दुनो सोझ्याउनेहरुले पाप धर्मको पनि ख्याल गरेन्न । यस अघिका सिइओलाई कांग्रेसको टिकट प्यारो भो र प्रतिनिधी सभामा सांसद बनेर आउने लोभमा राजिनामा दिएर गए । राजनिति मार्फत जनताको सेवा गर्ने सोच बनाएका पुर्व सिइओ डा गोविन्द पोखरेललाई जनताकै सेवा गर्नु थियो त पुननिमार्ण प्राधिकरणमै बसेर गर्न सक्थे तर उनलाई पनि थाहा छ कि यो देशमा कमाइ राजनितीमा नै छ ।

सदैव लाभका लागि प्रयोग हुँदै आएको पुन निमार्ण प्राधिकरणको प्रमुख कार्यकारी निर्देशकमा फेरी पावर चल्यो र काँग्रेस नेता रामचन्द्र पौेडेलका सम्धीज्यु युवराज भुषाल नयाँ सिइओ बन्नु भयो । रामचन्द्र पौडेलका सम्धी हुँदैमा नियुक्ति नपाउने भन्ने त छैन तर यहाँ सबका सबलाई थाहा छ कि ठुला नियुक्तिमा ठुलो आर्थिक चलखेल हुन्छन्, नाता गोता पर्नेलाई खोजी खोजी ल्याईन्छन् । र योग्यहरुलाई पाखा लगाइन्छ । पदको दुरुप्रयोग गरी यस्ता यस्ता नियुक्ति गरीन्छ कि क्षमतावान हुँदैमा केही लाग्दैन ।

त्यसैले आजभोली कर्मचारीहरु राम्रो काम गर्नुभन्दा पावर सेन्टरको सेटीङमा ध्यान दिन्छन् । यहाँ इमान्दारी पुर्वक राम्रो काम गरेर केही लछारपाटो लाग्दैन बरु ठुला पार्टीका नेताहरुको चाकडी बजायो भने रातारात माथी पुगिन्छ । मुलुक र जनताको हित चिताएर माथि पुग्ने वातावरण नै नभएपछी कस्ले राम्रो काम गर्छ ?

राजनितीक पहूँच पुगेरै होला मुलुकले आजै तेस्रो बरियताक्रममा रहेका लोकदर्शन रेग्मीलाई मुख्य सचिवका रुपमा पायो । न कसैको डर , न लोकलाज, मानौ जनमत अंशमा पाएको सम्पत्ती हो । पैसा लिएर पदपुर्ती,आफ्नालाई मात्र मौका,क्षमतावानलाई पाखा लगाउने यहि हो लोकतन्त्र ?

गज्ज्बको कुरा त के भने नवनियुक्त पुननिमार्ण प्राधिकरणका सिइओले भनेछन् ‘माघ २ गते भुकम्प दिवसको दिनमा देखीनै गरी काम गर्ने छु ।’ देखीने गरी ? के देखीने गरी ? सर यस्तो लाजमर्दो कुरा पनि गर्नु हुन्छ ? यस अघिकाले पनि देखीने गरी काम गरे,भुकम्प पिडितले छोपी दिए अब तपाइले पनि देखीने गरी काम गर्नु भो भने छोपी दिने चाही कस्ले ?

''भेटिए अनमोल केसी जस्तै देखिने अभिषेक, केटीहरु अनमोल भनेर सेल्फी लिन झुमिन्छन - Abhisekh Shrestha''

एजेन्सी । नायक अनमोल केसी अहिले निकै लोकप्रिय छन् । हजारौं युवती अनमोलको एक झलक पाउन तँछाड मछाड नै गर्छन् । आफूले अभिनय गरेका होस्टल, जेरी, ड्रिम्स, गाजलु सबै चलचित्र सुपरहिट भएकाले अनमोल केसीको डिमान्ड निकै बढेको छ । उनी अहिले ‘कृ’ चलचित्रको अभिनयमा व्यस्त छन् । तर, अहिले अनमोल केसीकै अनुहारसँग मिल्ने एक युवाका कारण आममानिस अचम्ममा परेका छन् । सुरुमा हेर्दा ती युवक अनमोल केसीकै फोटोकपी लाग्छन् । भक्तपुरका सूर्यविनायकमा बस्दै आएका १८ वर्षीय अभिषेक श्रेष्ठलाई धेरैले नायक अनमोल केसीको अनुहारसँग मिल्ने भएकाले उनलाई चलचित्रमा अभिनय गर्न सुझाव दिएका छन् । अभिषेक नृत्यमा निकै पोख्त छन् । उनको नृत्य कुनै सिद्धहस्त नृत्य निर्देशकभन्दा कम छैन भन्ने कुरा अभिषेकले एउटा हिन्दी गीतमा गरेको कभर डान्सले प्रमाणित गर्छ । उनले केही म्युजिक भिडियोमा समेत अभिनय गरेका छन् ।

''विद्यासुन्दरले काम गर्न नसकेपछि काठमाडौं महानगरमा ‘छायाँ मेयर’''

विद्यासुन्दरले काम गर्न नसकेपछि काठमाडौं महानगरमा ‘छायाँ मेयर’
काठमाडौं महानगरपालिकाका मेयर विद्यासुन्दर शाक्यले ‘सन्तोषजनक काम गर्न नसकेको’ भन्ने आलोचनाबीच एमाले पार्टीले उनलाई सहयोग गर्न निजी सल्लाहकार नियुक्त गराएको छ।

पार्टीको निर्देशनअनुसार मेयर शाक्यले जनआस्था साप्ताहिकका व्यवस्थापकीय सम्पादक राजेन्द्र स्थापितलाई निजी सल्लाहकार नियुक्त गरेका छन्। यसरी नियुक्त गर्दा महानगर कार्यपालिकासँग छलफल नगरिएको भन्दै शाक्यको थप आलोचना भइरहेको छ।

असोज पहिलो साता एमाले कार्यकर्तासमेत रहेका स्थापितलाई जनसम्पर्क हेर्ने गरी निजी सल्लाहकार नियुक्त गरिएको हो।

स्थापितको नियुक्तिपछि नेपाली कांग्रेसबाट उपमेयर बनेकी हरिप्रभा खड्गी लगायत अन्य जनप्रतिनिधि भने असन्तुष्ट छन्।

‘हामीलाई विज्ञ सल्लाहकार राख्न छुट छ। यसको मतलब निजी सचिव राख्ने भन्ने होइन,’ उपमेयर खड्गीले सेतोपाटीसँग भनिन्, ‘बाहिरबाट आलोचना आउन थालेपछि मैले पनि उहाँलाई विज्ञ सल्लाहकार राखेर अगाडि बढ्न भनेकी थिएँ, तर यसरी निजी सल्लाहकार नै राख्नुहुन्छ भन्ने ठानेकी थिइनँ।’

खड्गीका अनुसार मेयर शाक्यले स्थापितलाई सल्लाहकार बनाउने निर्णय महानगरको सहमति नै नलिई गरेका हुन्। ‘निजी भ्रमणमा म भारत गएको बेला नियुक्ति गर्नुभएछ। मैले पनि नेपाल फर्केपछि मात्र जानकारी पाएँ,’ खड्गीले भनिन्।

स्पष्ट जिम्मेवारी नतोकिए पनि एमाले पार्टीकै निर्णयअनुसार स्थापितलाई ‘छायाँ मेयर’ का रूपमा महानगर ल्याइएको कतिपयको बुझाइ छ।

महानगरका एक एमाले निकट कर्मचारीले शाक्यले काम गर्न नसकेपछि एमाले पार्टीले नै स्थापितलाई महानगरमा ल्याएको दाबी गरे। शाक्यको कामले आसन्न संसदीय निर्वाचनमा पर्न सक्ने प्रभाव हेरेर पनि यस्तो निर्णय गराइएको हुनसक्ने उनको भनाइ छ।

‘मेयरले गर्नुपर्ने सबै कामबारे उनले कर्मचारीसँग कुराकानी गरिरहेका छन्, काम गर्ने तत्परता पनि देखाउँछन्,’ ती कर्मचारीले भने, ‘योजना बनिरहेका छन्। संसदीय निवार्चनअघि नै महानगरका काममा धेरै प्रगति हुन्छ।’

एमाले काठमाडौं जिल्ला अध्यक्ष कृष्ण राईले मेयर शाक्यलाई आफूहरूले निजी सल्लाहकार र विज्ञ सल्लाहकार नियुक्त गर्न भनेको बताए।

‘हामीले यो विषयमा धेरै छलफल गरेका छैनौं, तर निजी सल्लाहकार र विज्ञ सल्लाहकार भने शाक्यलाई नै तोक्न भनेका छौं,’ राईले भने।

स्थापित काठमाडौंको नेवार समुदायमा घुलमिल भएका र पार्टीको पुरानो मान्छे भएकाले नियुक्त गरिएको हुनसक्ने राईले बताए।

स्थापितले भने महिनादिन बितिसक्दा पनि आफ्नो जिम्मेवारी यकिन नभएको बताएका छन्। ‘अहिलेसम्म मेरो भूमिका यो नै हुन्छ भनिएको छैन,’ उनले सेतोपाटीसँग भने, ‘जे भए पनि महानगर समृद्ध बनाउन मेरो भूमिका हुनेछ।’

‘तपाईंलाई त कतिपयले ‘छायाँ मेयर’ समेत भनेका छन् नि?’ भन्ने सेतोपाटीको प्रश्नमा स्थापितले हाँस्दै भने, ‘पहिला पनि म सल्लाहकार भइसकेको व्यक्ति हुँ। त्यसैले यी सबै हल्ला मात्र हुन्।’

‘छायाँ मेयर’ नियुक्तिबारे शाक्यसँग कुराकानी गर्न पटक–पटक सम्पर्क गर्दा पनि हुन सकेन।

उनी यसअघि केशव स्थापित काठमाडौं मेयर हुँदा सल्लाहकार बनेका थिए। अव्यवस्थित सहर, धुलो, हिलो र ढलका कारण उत्पन्न बाढीले आक्रान्त राजधानीवासीलाई जनप्रतिनिधि आएपछि राहत हुने आस भए पनि पूरा हुन नसकेको उनी बताउँछन्।

मेयर शाक्य आफ्नो कामभन्दा मोबाइल, मोटर लगायत सुविधा प्रयोगको निर्णयले आलोचित छन्। उनले सयदिनमा सन्तोषजनक काम गर्न नसकेको आरोप छ। उनले निर्वाचनअघि सय दिनमा एक सय एक काम गर्ने प्रतिबद्धता गरेका थिए, जुन अझै थाती छन्।

''आमा! हामीलाइ विचल्लीमा छोडेर गएपनी,तिमि त खुसी होैली है? एकपटक सबैले पढौ र सेयर पनि गरौं''

आमा! हामीलाइ विचल्लीमा छोडेर गएपनी,तिमि त खुसी होैली है? एकपटक सबैले पढौ र सेयर पनि गरौं

राम्रो सँग पढनु है’ फोनमा भनेका यो आवाज बाहेक बुवाका बारेमा केही याद छैन रामेछापको रामपुरकी सन्जु तामाङलाई । सानैमा विदेश गएका बुवाको अनुहार पनि सम्झनामा छैन ।आकाशमा उडिरहेको हवाइजहाज आँखाले भ्याउन्जेल हेर्नुहुन्छ । साउदी गएका बुवा त्यही जहाजमा फर्केको कल्पना गर्नुहुन्छ । सन्जुले हवाइजहाज हेर्दै बुवा कुरेको ९ वर्ष भैसक्यो ।

मनमा बुवा नर्फकने थाहा भएपनि गाडी र हवाइजहाजको आवाज सुन्न साथ उहाँका कान ठाडा हुन्छन् । आँखाले तिनै आवाजलाई पछ्याउँछन् ।

सन्जु ३ कक्षामा पढ्दा बुवा विदेश गएका थिए । त्यसपछि घर फर्केर आएनन । सन्जुका बुवा विदेशमा नै बितेको ६ वर्ष भइसक्यो । उहाँका दिदी र भाइ पनि छन् । उनीहरु पनि सन्जु जस्तै बुवालाई सम्झन्छन् । उनीहरुलाई बुवा बिते जस्तो नै लाग्दैन ।

साउदीबाट फर्किनु भन्दा चार दिन अघि सन्जुलाई बुवाले फोनमा धेरै चिज ल्याइदिन्छु भनेका थिए । ‘बुवाले म पर्सि आउँछु, घडी, लुगा ल्याइदिन्छु भन्नुभाथ्यो’ बुवासँग अन्तिम पटक बोलेको कुरा उहाँले सुनाउनु भयो ।

बुवाका बारेमा कुरा गर्न थालेपछि सन्जु भक्कानिनु भयो । बुवासँग बोलेको सबै कुरा सुनाउन सक्नु भएन । नेपाल फर्कने तयारीमा रहेका सन्जुका बुवाको घर फर्कनु भन्दा चार दिन अघि मृत्यु भयो । उहाँलाई बुवाको के कारणले मृत्यु भयो थाहा छैन् ।बुवाको शव नेपाल आए पनि सन्जुले देख्न पाउनु भएन । काठमाडौंमा दाहसंस्कार गरियो ।

बुवाको लास समेत देख्न नपाएकोमा सन्जुको गुनासो छ । चाडवाडका बेला सन्जुका आँखामा आँशु ओभाउँदैनन् । सन्जु भन्नुहुन्छ ‘कतैबाट बुवा आउँछन् कि जस्तो लाग्छ ।’सानै देखि आमासँग मात्र बसेका सन्जुका दिदीभाइका लागि आमा भन्दा अर्को संसार थिएन् । आमाले सबै चिज पु¥याएकी थिइन् । तर बुवा बितेको डेढ वर्षपछि आमाले पनि अर्कै सँग विहे गरिन् । त्यसपछि उनीहरु सहाराविहिन बने ।

विहे गर्ने बेलामा आमाले उनीहरुलाई मावलीमा लगेर छाडेकी थिइन् । बुवा बितेपछि आएको क्षतिपूर्तिको पैसाले आमाले बेलाबेलामा आएर स्कूल फि र लुगाफाटा किनिदिन्थिन् ।उनीहरु तीनै जना मावलीमै बस्थे । बुढा भएका बाजे बजैका लागि उनीहरु साथी भएका थिए ।

तर मावलीमा सन्जुलाई आमासँग बसेजस्तो सहज भएन् । मावलीमा बजैले गर्ने सानो सानो गालीमा पनि सन्जुको चित्त दुख्थ्यो ।

बुवा बितेपछि उनीहरुका सबथोक बाजेबजै नै थिए । तर बाजे बजैले नै राम्रो व्यवहार नगरेपछि सन्जुलाई साह्रै दुःख लाग्थ्यो । ‘बजैले नराम्रो शब्दले गाली गर्ने, माइजूले पनि बाउ टोकुवा तिम्रै घर जाउ भनेर गाली गर्थे’ सन्जुले रुँदै सुनाउनु भयो ।

आफ्ना भन्नेले नै गरेका यस्ता व्यवहारले सन्जुलाई कोही नभए जस्तो लाग्थ्यो । सन्जुकी दिदी मन्जु भन्नुहुन्छ, ‘सबैले गाली गर्दा त कहाँ गएर मरुँ जस्तो लाग्ने ।’आमाले केही समय त तीनै जनालाई सँगै काठमाडौं ल्याएकी थिइन् । तर पछि मावलीमै लगेर छाडीदिइन । मावली मै बसेर सन्जु र मन्जुले एसइइ परीक्षा दिनुभयो ।

परीक्षा सकिए पछि उनीहरु काका काकीकोमा बसेका छन् । त्यही भेटिएका सन्जु र उहाँका दिदीभाइलाई अब कहाँ बस्ने पत्तो छैन् । के गर्ने पनि पत्तो छैन् । अर्कैको भैसकेकी आमालाई पनि उनीहरुको बारेमा सोच्ने फुर्सद छैन ।सन्जुलाई बाउआमा नभएरै सबैले हेपेको जस्तो लाग्छ ।

गाली बुझ्ने भएकी सन्जुलाई मावली फर्कने मन छैन । मन्जुलाई पनि मावली सम्झन मन लाग्दैन ।सन्जु १६ वर्षको हुनुभयो । उहाँकी दिदी मन्जु १७ वर्ष । सन्जु र मन्जुका उद्देश्य एउटै छ भाइलाई इन्जिनियर पढाउने ।

सन्जुको भने भविष्यमा आर्मी बन्ने लक्ष्य छ । तर यी सपना कसरी पूरा हुन्छ भन्ने उनीहरुलाई थाहा छैन । बस्ने घरको ठेगान नभएका सन्जु र दिदी भाइलाई सुरुमा त यी सपना पूरा गर्ने

''छिराउँदा दुक्छ, रगत पनि आउँछ तर पछी आनन्द आउँछ | लास्टै हसाए ''भिडियो सहित हेर्नु होला ''